Als de plannen doorgaan, moeten APK-erkenninghouders vóór 2022 hun keuringsapparatuur uitbreiden met een deeltjesteller. Daarmee gaan we voor moderne diesels terug naar een tailpipe-meting. Maar nu een die het ontbreken van een goedwerkend roetfilter met zekerheid kan vaststellen. Een goede zaak voor de luchtkwaliteit, want een auto met defect roetfilter stoot meer fijnstof uit dan 25 tot 100 voertuigen met goed werkend filter. Wel brengt deze nieuwe erkenningseis een flinke investering met zich mee. Uiteindelijk moet die worden doorberekend aan de consument. Of…
Van Abeelen APK is een APK-station voor lichte en zware voertuigen met vestigingen in Hilvarenbeek, Breda, Den Bosch en Sprang-Capelle. Van Abeelen keurt alleen en repareert niet. Mark van Abeelen is de zoon van de oprichter en vormt samen met zijn broer de huidige directie. Meer weten? Kijk op www.abeelen-apk.nl
Het aandeel dieselvoertuigen in de APK-2 markt is tanende. Is het voor erkenninghouders dan nog interessant om te investeren in een deeltjesteller? Als een erkenninghouder besluit om er niet meer in te investeren, dan betekent dit, dat hij geen moderne diesels meer mag keuren en dus gedwongen afscheid moet nemen van een deel van APK-klanten. Maar dan is de kans groot dat je ook het onderhoud verliest aan die voertuigen. Dan doet het dubbel pijn. Naast de controle van het roetfilter met de deeltjesteller, komen er in de toekomst hoogstwaarschijnlijk meer nieuwe keuringsaspecten die een grote investering, én onderhouds- en ijkingskosten, eisen. Denk bijvoorbeeld aan de controle en ijking van Advanced Driver Assistance Systems, zoals de automatisch noodstoprem of de adaptieve cruise control. Wil je als erkenninghouder ook de investeringen daarvoor terugverdienen, dan gaan de kosten voor de consument verder omhoog.
Een oplossing zou kunnen zijn om de emissiemeting in een aparte sub-APK onder te brengen, net als een eventuele ADAS-keuring. Zo’n sub-APK kan dan uitsluitend bij erkenningen met de juiste apparatuur en bevoegdheid worden uitgevoerd. Bij de daadwerkelijk APK, de technische hoofdkeuring, kan alleen een goedkeuring worden afgegeven als het voertuig een geregistreerde goedkeuring heeft voor eventuele verplichte sub-APK’s. Die sub-APK’s mogen door de uitvoerder van de hoofd-APK uitgevoerd worden, maar ook door een andere erkenning. Een erkenninghouder kan dan dus APK’s blijven uitvoeren, zonder in alle apparatuur te hoeven investeren.
Eigenlijk is zo’n systeem helemaal niet vergezocht. Bij de bedrijfsauto’s werken we hier al jaren mee. Een tachograafplichtig voertuig mag bij de APK niet goedgekeurd worden als het geen geldige tachograafijking heeft. De tachograafijking is in wezen een aparte sub-keuring met een eigen afmelding die door een ander bedrijf gedaan mag worden dan het bedrijf dat de APK uitvoert.
Het onderverdelen van de steeds uitbreidende APK naar sub-keuringen is dus helemaal niet ondenkbaar. Het heeft als voordeel dat het aanhouden van de APK-erkenning ook voor kleinere werkplaatsen betaalbaar blijft. Zo kan de consumentenprijs voor de APK binnen de perken blijven. En dat blijft een belangrijk aspect in de politieke steun voor de uitvoer van de APK door het bedrijfsleven.