Jos Dekkers begint al op veertienjarige leeftijd in de banden, maar pas op 15 juli 1991 (en dan zit Jos al 25 jaar in het vak) start hij met Elly een eigen bedrijf. Jos Dekkers Autobanden wordt een begrip in Sprang-Capelle en omgeving; gespecialiseerd in personenautobanden, landbouwbanden, truckservice en uitlijnen. Zoon Joachim groeit op in het bedrijf en doorloopt het hele traject van vloer vegen, ramen zemen tot en met banden monteren. Joachim werkt zelfs bij een ander bedrijf om te leren hoe het daar gaat. Joachim en Neeltje hebben een dochtertje en zoveel is zeker: op enig moment zal Joachim de zaak van z'n ouders overnemen. In de aanloop daar naar toe neemt Jos alvast de zaterdagen vrij (hij is de 60 immers al gepasseerd) en Neeltje geeft haar baan in het onderwijs op om in het bedrijf aan de slag te gaan. De toekomst ziet er zonnig uit.

En toch gaat het mis

Maar die toekomst ziet er ineens heel anders uit als Joachim een zeldzame auto-immuunziekte blijkt te hebben. "Als Joachim zich aan de regels houdt, rustig aan doet en 's middags enkele uren naar bed gaat, dan gaat het prima met hem", zegt Jos Dekkers. Joachims conditie is te fragiel. Jos gaat de zaterdagen weer werken en ziet de ellende van allerlei bedrijfsleiders al voor zich. "Dat had ik al eens eerder gezien, dus daar had ik sowieso geen zin in. We spraken met elkaar af dat we er niet naar zouden zoeken, maar mocht er iemand op ons pad komen dan zouden we overwegen om het bedrijf te verkopen."

"We kunnen zo niet doorgaan" 

In 2017 komt er een vertegenwoordiger langs. Jos: "We zaten aan de koffie en toen zei ik tegen hem: 'Wij kunnen zo niet doorgaan, dus als iemand serieuze bedoelingen heeft, dan overwegen wij om te verkopen.' Twee maanden later komt er een vertegenwoordiger van Taks van Gils uit Oosterhout langs. In januari 2018 hebben we de zaak aan dat bedrijf verkocht."
De naam 'Jos Dekkers' staat nog steeds op de gevel als onderdeel van de afspraak dat de nieuwe eigenaar ook het personeel overneemt. Jos: "Dat hebben ze gedaan. De onderhandelingen met Taks van Gils verliepen buitengewoon voorspoedig. Er is tijdens de hele overname niet één onvertogen woord gevallen."

Zo snel kan verloop gaan Nu, drie jaar na de overname, werkt niemand uit de tijd van Jos en Elly nog in het bedrijf: één technicus is voor zichzelf begonnen, twee anderen zijn bij een college-bedrijf gaan werken, Neeltje werkt weer in het onderwijs en de schoonmaakster heeft ander werk gevonden.

"Zeg niets tegen het personeel" 

De besprekingen met de twee begeleiders van Van Oers vinden buiten het bedrijf plaats. Van Oers adviseert namelijk om de overname met niemand te bespreken, ook niet met het eigen personeel. Jos: "Het schijnt wel eens te gebeuren dat het personeel dan al vóór de overname vertrekt en wat valt er dan nog over te nemen? Ik vond dat moeilijk, want mensen stellen vragen. Op een gegeven moment vroeg een leverancier aan het personeel of alles verkocht was. Toen heb ik een leugentje moeten vertellen." Direct na ondertekening bij de notaris gaat Jos terug naar Sprang-Capelle en licht het personeel in. De meeste medewerkers hebben begrip voor het zwijgen. "Maar één medewerker is maanden boos op mij geweest. Inmiddels hebben we weer contact."

"Ik wil weer iets doen" 

Na de verkoop valt er een last van Jos z'n schouders. "Financieel was alles rond, maar ik heb het er best moeilijk mee gehad. Vanaf mijn veertiende werkte ik zes dagen per week, meestal van 7.00 tot 19.00 uur, soms tot 22.00 uur. Ik heb nog aangeboden om één of twee dagen per week door te gaan, maar dat hoefde niet. Ik had vooral moeite met de laatste maand en dacht steeds: wat doe ik hier nog?" Vier weken na de overname wordt Elly ernstig ziek, Jos krijgt de griep en Joachims relatie loopt spaak. Gelukkig gaat het met Elly weer goed, heeft Joachim een nieuwe vriendin en is Jos sinds driekwart jaar tot rust gekomen, sterker nog, Jos heeft zijn energie hervonden. "Ik wil weer iets doen in de bandenwereld. Als iemand een uitlijnmonteur nodig heeft of als iemand technische ondersteuning nodig heeft of als ik op een andere manier een bedrijf kan helpen, dan neig ik er naar om dat een paar dagen in de week te doen."